Noah's blog deel 9: Luisteren naar je hond
Blog Noah “luisteren naar je hond”
We hebben al een lange tijd geen blog meer geschreven. We hebben de laatste tijd vooral veel met Noah gedokterd ivm. een rugprobleem en daarbij is een blog schrijven er nogal bij ingeschoten. Maar we zijn er weer! Dit keer een blog over luisteren naar je hond en over een “fout” die ik maakte. Want ja, zelfs trainers maken fouten en elke trainer die zegt dat bij zijn/haar eigen hond alles vanaf dag 1 perfect gaat daarvoor moet je weg rennen want dan klopt er iets niet ;).
Vorig jaar veranderde Noah van een sociale hond naar een hond die behoorlijk uitviel naar andere honden. Deze gedraging kwam oa. door de pijn in zijn rug. Pure zelfverdediging om te voorkomen dat de andere honden hem nog meer pijn zouden doen. Vanaf moment 1 dat we deze gedraging zagen zijn we hem gaan helpen/trainen door consequent en ten alle tijden afstand te creëren zodat hij niet de behoefte voelde om de andere hond weg te jagen. Hier werd hij rustiger van en kreeg wat meer vertrouwen (ook in ons!) omdat hij de confrontatie niet aan hoefde te gaan en we hem hielpen. Aangezien de oorzaak van het gedrag pijn was konden we pas echt gaan trainen vanaf het moment dat deze oorzaak weg was, anders is het “dweilen met de kraan open”.

Vaak hoor/lees ik dat wij “met onze eigen energie” kunnen regelen hoe een hond wel/niet reageert. Hierin denk ik dat wij onszelf veelste veel macht toeeigenen. Ik denk absoluut dat honden onze emoties en lichaamstaal feilloos oppikken! Daar zijn ze meesters in. Ik denk ook zeker dat we “spiegels” van elkaar zijn. Ik denk ook dat als je hartstikke gestrest, boos, bang, verdrietig, blij etc. bent dat je hond hierop reageert. Als je hond bang is om dan als eigenaar ook heel paniekerig te doen dat helpt de hond niet. Maar om nou te denken dat je puur en alleen met “je eigen energie” een hond kan laten stoppen met met bang zijn of bv. laten stoppen met uitvallen.. Nee, daar geloof ik niet zo in. Ik geloof dat het een wisselwerking is tussen hond en eigenaar, goed naar elkaar luisteren. Ik vind het niet eerlijk dat ik van Noah verwacht dat hij rustig reageert puur omdat ik “rust uitstraal”. Hoe zeker ik me ook kan voelen in een situatie wil niet zeggen dat Noah dat dan ook automatisch is. Hij heeft zijn eigen gedachtengang, accosiaties gemaakt en leermomenten gehad. Gedurende mijn leven verzamel ik (en ieder ander mens) dingen in mijn “rugzakje”. Door dit rugzakje reageer/handel ik op bepaalde manieren, vorm ik mijn meningen en vind ik iets van situaties die ik tegen kom. Honden idem dito, door ervaringen gaan er dingen in hun “rugzakje” en dat rugzakje zorgt er bijv. voor welke emotie ze voelen op welk moment en hoe ze daar naar handelen. De emotie die hij voelt daar heb ik erg weinig controle over. Natuurlijk kan ik hem wel helpen als hij een vervelende emotie ervaart! Maar dat is een ander verhaal, een emotie herkennen en er dan naar handelen om hem te helpen DOEN DOEN DOEN. Een emotie zien en alleen maar rust/zekerheid uit stralen uhm NEE. Als voorbeeld: Ik ben als de dood voor vlinders (ja, ik weet het, schaam schaam ;) ) als ik samen met Myrthe in een vlindertuin loop barst ik alsnog in gillen uit, hoeveel rust Myrthe ook uitstraalt. Mijn angst, is mijn emotie en daar heeft Myrthe maar beperkt (en soms helemaal geen) invloed op. Myrthe heeft vliegangst, als we moeten vliegen kan ik niet veel anders doen dan braaf haar handje vasthouden, haar helpen, en hopen dat Myrt niet teveel angst ervaart. Ik kan de angst anzich niet wegnemen door zelf maar “rust uit te stralen”.Natuurlijk als ik ook paniekerig ga doen, ga roepen dat we neerstorten en rampverhalen ga vertellen is dat alles behalve helpend. Maar om nou te denken denk ik puur met mijn uitstraling de angst weg kan halen daar geloof ik niet in. Als een hond heel bang is, dan heb jij daar als eigenaar ook maar beperkt of soms geen controle over! Overschat jezelf niet en luister naar wat je hond je laat weten! Bedenk samen manieren om hem te helpen met zijn emoties/angsten.

Nu we een tijdje verder zijn gaat het stukken beter met Noah. Maar wat ik bij mezelf merkte is dat ik bleef hangen. Afstand nemen en “krampachtig” voorkomen dat er een andere hond bij Noah in de buurt kwam (geloof me, als je een paar keer je hond naar huis moet dragen omdat hij niet meer kan lopen nav. van een klap van een andere hond, dan leer je snel dat je andere honden niet bij jouw hond in de buurt wil hebben ). Mijn emoties/gedachten waren nog helemaal niet veranderd ten opzichte van andere honden, terwijl Noah al wel aan het veranderen was! Wat ik netjes, zoals ik heb geleerd bleef doen: afstand nemen en het voor je hond opnemen. Daar kwam het punt dat ik vergat naar Noah te luisteren en mezelf overschatten.. “ik heb er voor geleerd, ik weet wat we moeten doen”. Ik merkte dat het afstand nemen iets minder vloeiend ging dan voorheen. Als hij ergens stond te snuffelen en er kwam een andere hond aan moest hij met mij mee om afstand te nemen en ik had helemaal niet door dat Noah daar helemaal niet meer zoveel behoefte aan had. Tot Myrthe mij erop wees dat Noah misschien wel helemaal niet meer zoveel afstand nodig heeft en het prima zelf kan regelen. Vanaf dat moment ben ik niets meer gaan doen. Ik ben puur en alleen naar Noah gaan kijken en warempel.... Hij regelt het PERFECT zelf! Als hij een hond ziet die hij heel spannend vind neemt hij uit zichzelf heel veel afstand of steekt de straat over. Ziet hij een hond die hij niet kent maar niet heel spannend vind neem hij een meter of 4a5 afstand en gaat daar staan kijken naar de hond of snuffelt wat onopvallend op de grond. Ziet hij een hond die hij wel kent, staat hij stil en wacht tot de andere hond is gepasseerd. Hij past zijn tempo aan (gaat langzamer lopen) en beslist zelf prachtig hoeveel afstand hij wil. Sinds ik daarnaar luister en maar braaf volg wat Noah mij laat weten gaat het wandelen zo veel beter en kunnen we heerlijk ontspannen met hem lopen. Noah kreeg de controle terug en ik (afgezien een klein deukje in mijn ego, “want ik heb ervoor geleerd” ;) ) heb veel geleerd van Noah. Soms doen we ze te kort, nemen we de beslissingen teveel over en komen ze niet tot hun recht. Dat is zonde, ze weten het zelf namelijk zo ontzettend goed hoe ze moeten comminuceren en wat ze nodig hebben!
(Even voor de goede orde, oversteken, afstand nemen, naar je hond luisteren ed. gaat natuurlijk wel altijd veiligheid aan vooraf. Als Noah bijv. wil oversteken kijk ik natuurlijk wel eerst of het veilig is om over te steken. Veiligheid voor alles!).
Lees hier deel 8 van mijn blog
Lees hier deel 7 van mijn blog
Lees hier deel 6 van mijn blog
Lees hier deel 5 van mijn blog
Lees hier deel 4 van mijn blog
Lees hier deel 3 van mijn blog
Lees hier deel 2 van mijn blog
Lees hier deel 1 van mijn blog